Omurgaları meydana getiren katı, dayanıklı ve beyaza yakın renkteki organlardır. Kemikler birleşerek iskeleti meydana getirirler. Kemikler yapılış şekillerine göre uzun, yassı ve kısa olarak üçe ayrılırlar.

Yassı ve geniş kemikler kafa ve göğüs kemikleri, kalça ve kürek kemikleridir. Bu kemiklerin bir yüzleri hafif çukurdur.

Kısa kemikler el ve ayak kemikleri, omuz kemikleridir. Bu tür kemikler hareket ve kuvvet gerektiren yerlerde bulunurlar.

Uzun kemikler kol, önkol, bacak ve uyluk kemikleridir. Bu kemiklerin gövdesi silindir veya prizma şeklindedir. Baş kısımları ise düzgün yüzeyli ve şişkincedir. Eklem bağlantıları genel olarak bu başlarla sağlanır.

Kemiklerin beyaza yakın renklerinin yaşa göre değişmesi ayrı bir önem taşır. Kemik renkleri küçük yaştaki çocuklarla gençlerde pembe, erişkinlerde donuk beyaz, yaşlılarda ise sarımsıdır.
Kemiklerin içinde ilik adı verilen yumuşak, yağlı ve rengi sandan kırmızı ve griye kadar değişen renklerde bir madde bulunur. Kemik iliğinin kan yapımındaki önemi çok büyüktür. Çünkü kanın en önemli bölümünü meydana getiren alyuvarlar kemiğin iliğinde yapılmaktadır.
Kıkırdaklı bölümünün dışında kalan kemiklerin her yanı üstten elâstiki, hassas ve dayanıklı bir zarla kaplıdır. Bu zara kemik zan adı verilir. Kemiklerin kırılma halinde ya da hastalıklarında bu zar tamir görevi yapar.Kemikte ancak mikroskopla görülen, içe doğru dikey bazı delikler vardır. Bu deliklere Havers kanalları adı verilir.