Olaylar karşısında göstereceğimiz tepkileri alacağımız karşıt tepkilere göre mantığımızla tartar ve ona göre ayarlarız. Bu karşıt tepkiler ise anında (bir kişiden veya toplumdan) veya sonradan (kanunlardan, kurallardan) gelir.
Bir kuyrukta bekliyorsun, hava sıcak ve önünde daha elli kişi olmasına karşın sıra ilerlemiyor. Sorun ise sıranın en önünde olan, veznedara sürekli bir şeyler soran adam. Kendi kendine söylenmekten başlayıp, adamı kenara çekip ‘Yetti be adam’ diye bir güzel sopalamaya kadar giden değişik tepkiler verebilirsin. Tabi ki vereceğin tepkinin dozuna göre alacağın tepkinin dozu da değişecektir. Hiçbir tepki almamaktan, sopa yemeye veya hapse atılmaya kadar giden bir dizi sonuçlar karşılaşabilirsin.
Öfke, sevgili dostum, seni karşıt tepkilerin olmadığı ülkeye götürür. Korkularını yok eder. Kendine zarar vereceksin diyen sesi susturur ve benliğinin geri kalanını tamamen serbest bırakır. Seni dünyanın en haklı insanı gibi hissettirir. Öfke, insanın mantığını kapatma gücüdür. Elli kişilik sıranın en arkasındaki adamın gözünü karartıp, sırayı tıkayan adama uçan kafayla girmesine olanak veren şey öfkedir.
Öfkeyle ilgili bir sürü deyim ve atasözü var: ‘Öfkeyle kalkan zararla oturur’, ‘Öfkeden gözü dönmek’, ‘Öfkesi başına vurmak’. Bütün bunları toplarsan, öfke 3 şeyle ilgilidir; mantıksız tepki, kendine zarar, başkasına zarar. Arının iğnesi gibidir.