Bengisu yalnızlık diriltti kışları
Direnen yapraklar büktürdü başları
Her kar tanesinde sakladı taşları
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Ne yazsam aklara kapanıyor hemen
Yakışı temmuzdan sarışı cehennem
İzi siler ferman dizimde yok derman
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Çamı yere eğen göze nazar eden
Burnumda nefesim bulut gibi tüten
Umut sarkıtını güneşle tüketen
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Soğuktan titrerim dondukça ürkerim
Kaydıkça yollar seni terkederim
Aynı yatağa baş koysam çok korkarım
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Gerçek benden uzak ararım kıyamet
Yaşamak yerine bakarım alamet
Kafam hep karışık bulamam selamet
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Tablonun içinde şifreler gizlenmiş
Okumak yerine görüntü özlenmiş
Hayalin içinde gölgeler izlenmiş
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Boşuna mı hayat yaşansa da bayat
Aynılara inat aynalarda sanat!
Hak yola amayız açsa da kol kanat
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…


Safet Kuramaz